Kar beyazı bir yaprak kağıt dedi ki, “Ne kadar da saf yaratıldım ve sonsuza dek böyle saf kalacağım.Bem karalığın bana dokunmasından yahut pisliğin yanıma yaklaşmasındansa yanmayı ve beyaz küllere dönüşmeyi tercih ederim.”
Mürekkep şişesi, yağrağın söylediklerini duydu ve simsiyah yüreğiyle güldü; fakat asla ona yanaşmaya cüret etmedi. Rengarenk kalemler de onu duydular, ancak onlar da yaprağın yanına uğramadılar.
Kar beyazı yaprak kağıt, saf ve lekesiz kaldı sonsuza dek. Saf, lekesiz ve BOŞ!
·
1 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.