“Ne korkunç hakikattir ki sefaletin düşüncesi veya görüntüsü belli bir noktaya kadar şefkatimizi celp eder ama bazen o noktadan sonra iş değişir. Bu şefkatin insan kalbinin doğal bencilliğinden kaynaklandığını ileri dürenler hata etmiş olurlar. Aslında bu his, doğuştan gelen azgın bir hastalığa derman bulmakla ilgili belirli bir umutsuzluktan ileri gelir.Hassas bir ruh için acıma, hafif bir sızı değildir. Ve nihayet böyle bir acımanın işe yaramayacağı anlaşıldığında, sağduyu kişinin bu histen kurtulmasını emreder.”
·
14 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.