Beni Fransızlara Victor Hugo'dan daha çok bağlayan biri varsa oda Alexandre Dumas'dır. Kendisi Ne Victor Hugo kadar bazı şeyleri çok uzatır ne de Balzac kadar çok betimleme yaparak okuru sıkar.
Kendisi sizi alır maceraya atar sonra bir bakmışsınız ki kitabın arka kapağını kapıyorsunuz. Ne ara okudunuz ne ara sonuna geldiniz garanti veriyorum hiç farkına varamazsınız.
Siyah Lale'den sonra okuduğum yazarın ikinci kitap olan Binbir Hayalet'i okurken kendimi ateş başında battaniyemin altında soğuk bir kış gecesinde hissettim. Sanki Alexandre Dumas bize esrarengiz öyküler anlatıyor, sizde bir gözünüz titreyip yüzünüzü yalayan ateşte diğer gözünüz anlatıcıya odaklanmıştır.
Aslında Tarih BinBir Hayaletdir. Herkesin bir yemek masasında oturup başından geçen esrarengiz olayları anlatıyor. Gelin görün ki bu kişiler Fransız tarihinde olan kişiler anlattıkları olaylar ise tarihte olan olaylar. Belki yazar kendi tarihini eleştirip istemiş , belki unutulmuş olayları hortlatıp kimsenin unutmasını istememiş.
Tarih bazen öyle karanlık yerlerde sıkışıp kalmıştır ki onu aydınlatmak için mezarından hortlatmamız lazım...
