Kitapta öyle başlıklar geldi ki önüme okumaya başlamadan uzunca düşündüm.Örnek veriyorum "yaşadığımız yıllar yani başımızda olsaydı" cümlenin güzelliğine bakar mısınız..Sahi napardık olsaydı utanır mıydık,koca bi gülümseme ile mi karşıladık.Yoksa sessizce ders almak için izler miydik? Güçlü bir kalem sezdim her bölümde.Fakat sonu başka güzel, unutmaktan bahsetmiş bolca..Unutmanın şifa olduğu yerler de var imtihan olduğu yerlerde..Önceliğimiz Rabbimize verdiğimiz söz olsun önce onu unutmayalim.Selametle
