Beş Davet: Ölüm, Hayatı Dolu Dolu Yaşamayı Nasıl Öğretir |2/5| Bir şey doğmuşsa ölmek de zorundadır, başlangıcı olan her şeyin bir sonu da vardır. Belki çok sonra belki çok önce ama vardır, şimdilik böyle düşünüyoruz ve böyle olduğuna eminiz. Ölümden korkuyor olsak da aslında ölümün bize öğretebileceği birçok şey var(mış). Bugün hakkında konuşacağım kitabın mottosu bu şekilde. Yazar Frank Ostaseski olan bir kişisel gelişim kitabı kendisi. Normalde kişisel gelişim kitaplarına para vermeyi çok sevmesem de bu kitabın, dertlerini anlatmak için ölüm gibi bir kavramı kullanıyor olması ilgimi çekmişti. Belki bu sefer ‘o’ kişisel gelişim kitabını bulabilir ve böylelikle bu türe karşı olan bütün ön yargılarımı yıkıp bu türün gerçekten kişiyi geliştirdiğini görebilir ve bu farkındalığım sayesinde artık çok daha iyi bir okur, çok daha iyi bir insan ve çok daha iyi bir kişi olabilirdim. Ancak, olmadı. Ölüm üzerinden bize beş daveti var yazarımızın. Hepsi bir mesaj üzerine kurulu ancak kitabın bize ölüm üzerinden vermeye çalıştığı dersler, diğer kişisel gelişim kitaplarında hiç ölüm kavramını kullanmadan da bahsedilmiş olan kavramlar. Örnek vererek açıklarsam daha iyi anlayabilirsiniz. Davetler sırasıyla; Bekleme / Her şeyi kucakla, hiçbir şeyi elinin tersiyle itme / Deneyimlerinizi Tüm Benliğiniz İle Yaşayın / Keşmekeşin ortasında huzura kavuşacağınız bir yer bulun / Bilinmeyen Zihninizi Geliştirin. Bu mesajları daha önceki kişisel gelişim kitaplarında da görmüş olmanız oldukça muhtemel. Bu kitabın farkı bu mesajları vermek için size Zen öğretisinden parçalar sunuyor ve ölüm temasının etrafında dönüyor durmadan. Evet, yazarımız Zen Bakımevi isimli bir projede çalışmış ve orada biriktirdiği anıları bu kitapta fazlasıyla kullanmış. Kitabın yarısından fazlası, yazarın anlattığı anılarla geçiyor. Bu kişisel gelişim kitaplarının bence çözülmesi gereken en önemli kısmı bu; kitabın başlığında beş davet yazıyor ama kitap neden iki yüz yetmiş sayfa? Beş daveti beş sayfada anlatabilecek iken neden onlarca sayfaya uzattın? Bunu bütün kişisel gelişim kitapları için soruyorum ve çoğunda net bir cevap yok. Mesela “Mutluluk için yedi yöntem,” isimli bir kitap neden yedi sayfa olamıyor? Bu kitap beş sayfa sürmüyor çünkü her bir davet kendi içinde daha ufak davetçiklere bölünüyor. Mesela ikinci davetin içerisinde toplam üç bölüm var; Olduğu Gibi, Acınıza Yönelin, Sevgi İyileştirir. Acılarımızdan kaçmak yerine onlara yönelme işini zaten diğer kitaplar da bize birden çok defa söylemişti. Anlayacağınız, kitap kendini fazlasıyla uzatmış. Birçok konuda daha önce söylenenlerin üstüne daha fazla şey söyleyememiş. Ölmek üzere olan insanların ölümle yüzleşmelerini okumak kitabın en farklı diyebileceğim kısmıydı ancak o da kitabın kendisini ‘kişisel gelişim’ yapan unsurdan bağımsız bir olgu o yüzden, ne kadar olumlu düşünsem de o kısımlar hakkında… yine de kitabın kendisini kurtaramamakta. Eğer kişisel gelişim okumaya bayılıyorsanız, şu kişiselim gelişsin ama bu kişiselim gelişmeden kalmasın aman da aman o kişiselim de azıcık gelişsin diyerek kendinizi kişisel gelişim sayfalarının söğüt kokulu öğüt dolu sayfalarına boğuyorsanız da, daha önce okuduklarınızı tekrardan okumak sıkıcı olabilir. Gerçi sürekli kişisel gelişim kitabı okumak da bir yandan aynı şeyleri yeniden ve yeniden okumayı sevmek değil mi? En azından çok satan kişisel gelişim kitaplarının hepsini okumak. Bir kitap olarak çok hoşuma gitmedi evet ama Vazgeçebilmek isimli şeyden daha iyi bir kitap. Hikayeleri uydurulmuş değil yazarın kendi yaşadıkları (umarım) ve daha önceden okuduğunuz şeyler olsa da ölüm kavramının etrafında dolanarak anlattığı için yeni şeyleri gıdım gıdım da olsa yakalamanız mümkün. Aynı zamanda, sen geldin ben çok çirkinleştim isimli şeyden de daha iyi bir kitap. Bunu da belirtmende geçmeyeyim dedim. Ölümden korkmayacağımız güzel günler dileğiyle. Kendinize iyi bakın.

Beş DavetFrank Ostaseski · The Kitap Yayınevi · 201813 okunma

40 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.