Yokluğunu çalıyor içimdeki orkestra,
Kaslarım yanmış gibi durmadan büzülüyor.
Kimi görsem yollarda benim gibi umarsız
Kayıtsız kaldığım an yüreğim üzülüyor.
Kozasının içinde bunalan kelebeğim
Canânın dünyasında perçemler düzülüyor.
Ülkemin toprağına yâr kadem bastığında
Sular hep çıldırıyor,buzullar çözülüyor.
Mavi bir gülücüğün on çeşit yorumu var
Sanki hergün batımı kızıl nar eziliyor.
Yârin hayali bana bir pençe vurup geçti,
Hâlâ güneşe doğru kartalca süzülüyor.
Ayrılık acısını bir ah’la içe çektim,
Sandım ki haritası göklerde çiziliyor.
~ Bahattin Karakoç ~