DİKKAT SPOİLER İÇERIR . Yazar, bir idam mahkumunu kurtarmak için, masum göstermek için elinden geleni yapmış. Adeta elindeki bütün edebi malzemeleri bu idam mahkumu için seferber etmiş. İnsan bazen kitap okurken kendini bazı karakterlerin yerine koyar. Onlar gibi düşünmeye çalışır hatta onların, yani o hayali insanların yerine kendini koyup onlar gibi acı çeker, hüzünlenir . Ama ben bu kitabı okurken asla kendimi bir idam mahkumunun yerine koyup onun acısını çekmek, onun gibi düşünmek istemedim . Ne zaman kendimi idam mahkumunun yerine koymaya çalışsam aklıma ülkemizde idamı fazlasıyla hakedip de idam olmayan çocuk tecavüzcüsü sapıklar, masum insanları, masum kadınları öldüren insan görünümlü caniler geldi . Bir idam mahkumu, öleceği için üzülebilir . Ölmeden önce pişmanda olabilir . Ama bundan bir dram çıkarmak nedir ? Yani başkalarının canını yakmış bir suçlu için üzülecek miyiz ? Kitabın hiç mi güzel yanı yok derseniz . Evet var . Yazar ölümü çok güzel anlatmış. Bir insanın ölmeden önce aklına geleceği şeyleri adeta gerçekten ölümü yaşamış gibi anlatmış. Birde şunu diyeyim. Ölümünü bilmek de çok zor bir şeymiş bunu anladım. Yani hepimiz hiç ölmeyecek gibi yaşıyoruz. Belki yarına çıkamayacağız belki de bir saat sonrasını bile göremeyeceğiz. Ama ne zaman ölecegimizi bilmediğimiz için sanki çok geç ölecekmiş gibi güzelce yaşıyoruz.

Bir İdam Mahkumunun Son GünüVictor Hugo · MaviÇatı Yayınları · 2018120,7bin okunma

·

2 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Bünyamin