Yollarda kalan gözlerimin nurunu yordum,
Kimdir o, nasıldır diye rüzgarlara sordum,
Hûlyamı tutan bir büyü var onda diyordum,
Gördüm: Dişi bir parsın elâ gözleri vardı.
Sen miydin o afet ki dedim, bezmi ezelde,
Bir kanlı gül ağzında ve mey kasesi elde,
Bir sofrada içtik,ikimiz aynı emelde,
Karşımda uyanmış gibi bir baktı,sarardı.
- Telakki, Yahya Kemal BEYATLI -
·
6 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.