1- PIŞPIŞ MERAKLIBAKIŞ
Sevgili Tuğba Coşkuner’in okuduğum ilk kitabı olur kendileri :) Önce bir okur olarak okudum. Sonra öğretmen olarak bir kez daha okudum. Daha sonra aaaa ben anneyim dedim bir kez daha okudum. Kedileri seviyorum , kaktüslü tişörtüm de var dedim dördüncü kez okudum. Meraklıbakış’ın gözlüklerini görünce 25 yıl önceki halimi hatırladım bir daha okudum. Okudum da okudum. Bütün bu okumaların ardından ‘helal olsun be’ dedim. Kullandığı dil o kadar keyifliydi ki kitabın son sayfasına gelince ‘hayır hayır bitemez ‘ deyip bu sefer resimleri inceledim.
Okur kimliğimle kitabı incelerken ‘sahildeki kum taneleri kadar çok soru sorardı ‘ diyerek
< çok> kelimesinin anlamını zirvelere taşımasına ba-yıl-dım. Sonra Öğretmen Sıla devreye girdi , gelişim düzeyine nasıl da uydurmuş koca isyanını dedim :) Anne Sıla harekete geçti sonra ; ‘gel bakalım Vuslat şekerim ‘ dedim . Kıkır kıkır güldük, eğlendik . Daha sonra Hıçkırık ve Bihter geldi aklıma . Kendilerini bu kadar seven birini buldukları için çok şanslı olduklarını düşündüm . Oracıkta benim de bir kedim olsun diye dua ettim hemen . En son okuduğumda kendi Fışfışımla Vışvışımı düşündüm . Ben de çocuk olmuştum ve benim de dağlar kadar sorularım vardı . Bütün somutlaştırmalar ve bütün benzetmeler kalbimi fethetti. Teşekkür ederim :) emeğine sağlık :) Yolumuzun hep kesişmesi dileğiyle
