Yıl olmuş 2019 ve ben Cahit Sıtkı'yı yeni okuyorum. Hayıflanmamak elde değil çünkü çok çok sevdiğim bir şair oldu. Tabi Desem Ki, Otuz Beş Yaş gibi şiirlerini mutlaka okul sıralarında otururken duyduğum oldu ama başka ne şiirleri var diye merak edip açıp bakmamışım bile. Ayıbımı paylaştım. Çok şükür kütüphaneler var. Ben kütüphane rafları arasında gezmeyi, kitapların tozlu kokusunu içime çekmeyi, elime alıp karıştırmayı, orada dakikalarca vakit geçirmeyi hayatımın en güzel aktivitesi olarak görüyorum. En kazançlı aktivite. Hep orada kalasım, orada vakit geçiresim geliyor ve buna engel olamıyorum. Bu kitabı da böyle raflar arasında gezerken denk gelip almıştım. 97 yılından gelmiş rafların ortasına. Eskimiş sayfaları arasında Cahit Sıtkı ile beraber bazen ölümün korkusunu bazen de yaşamanın heyecanını paylaştım. En çok onun yaşama sevincine, sevda sözcüklerine, hayatı sevmesine hayran kaldım. Ölüme böyle güzel övgüleri olan tek şairdir belki de. Ölüme adım adım yaklaşan ruhunu takip ettim sayfalarca. 35 yolun yarısı deyip 46 yolun sonu oldu onun için. Sayfalarca şiir bıraktı ya bize olsun. Bolca güzellik sundu şükran olsun. Neredeyse tüm şiirlerinden sevdiğim mısraları oldu. Hepsini paylaşmak istedim ama okuyup kendiniz keşfedin biraz da onu. Keyifli okumalar...

Otuz Beş YaşCahit Sıtkı Tarancı · Can Yayınları · 202011,5bin okunma

·

34 görüntüleme

Bu yorum görüntülenemiyor

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Aslı