Yer: Ankara'da Sabahattin Eyüboğlu'nun evi. Yıl 1946. Ev halkı ve misafirler salonda otururuken küçük odada genç bir kız sedire uzanmış isteksizce ders çalışıyor. Odanın öbür köşesinde, şair kâğıda bir şeyler yazıyor. Sonra genç kıza uzatıyor kâğıdı:
"Bak, senin için şiir yazdım."
Okuyor genç kız:
SERE SERPE
Uzanıp yatıvermiş sere serpe;
Entarisi sıyrılmış hafiften;
Kolunu kaldırmış koltuğu görünüyor;
Bir eliyle de göğsünü tutmuş;
İçinde kötülüğü yok biliyorum;
Yok, benim de yok ama,
Olmaz ki!
Böyle de yatılmaz ki!