Ben okumayı matematikle tanışır tanışmaz bıraktım. Keyif için müfredatta olmayan matematik soruları çözerdim ilkokulda.
Lisede az az sevdiğim 1-2 yazarla başladım tekrar. Sonra üni... Bir kimlik arayışı... Okulu sevmemek ve eskisi gibi başarılı olmamanın getirdiği boşluğu dolduracak bir arayış... Kelimelerin tadı... Başladık. Ama çok depresif dönemlerde. Kederi bir kimlik ve hatta haz unsuru haline getirdim. Bu zehirli ve hastalıklı bir hal. Ama bir kişilik özelliği gibi. Bir gün geçer mi bilmiyorum ama azaldı.
Sonra sıkılır oldum edebiyattan. İnsanı felç eden bu kederden... Sonuçta sadece bir hikaye okumak için verilen emek fazla gibiydi. Hayatımda çok sorun vardı, enerjimi onlara harcamalıydım. İlla okuyacaksam dini kitaplarım, kiloyla ders notlarım orada duruyordu. Hem dünyaya dair fikir yormalar da yoruyordu artık beni. Doğru tekti. Hakikat sade, anlaşılırdı. Ama zordu tabii yaşamak. Yorgundum. Çağın gürültülerinden... İçimdeki ve dışarıdaki çalkantılardan... Hepsi boştu. Köydeki bir teyze gibi yaşamak ne güzel olurdu. Boş vakitlerinde beynine çeşitli gürültüler pompalamak yerine göğe bakıp sessizce oturmak... Kimse bir şeyler bilmek zorunda değil ki. Ne medya/internet gündemi, ne filmler, kitaplar... Sadece sükunet ve sekinet lazımdı bana. İşimi yapmalıydım sadece.
Ama öyle olmuyormuş. Ne ben köydeki teyzeyim ne dünya o dünya. Sık ve yüksek binalardan göğün mavisi görünmüyor burada. Beynine bir sessizlik orucu bile hediye edemiyorsun. Tıklıyorsun bir şeylere. Nasıl tıklamayasın bu kadar kolayken? Bu çağda mevcut dikkat eksikliğim nedeniyle enerjim kalmayınca edebiyata tü kaka der oldum belki. Ama bazen zihnimi dağıtmaya gerçekten ihtiyacım oluyor. İnternet çöpleriyle beyni uyuşturmak yerine okumak daha güzel bir seçim olur. Zaten istediğim "dağıtma" biçimini bu uyuşturucular vermiyor. İnsan her sıkıldığında dini kitap da okuyamıyor. O da nihayetinde zor ve "ruh gücü" harcayan bir uğraşı.
Cidden ben okumayı neden bıraktım ki? Gözlerim parlayarak konuşabildiğim tek şeyi? "Bana uygun tek dış etki"yi? Madem yalnızsam bana bir sosyallik hissi illüzyonu yaşatan ve "sosyal medya"dan daha sağlıklı olan şeyi neden bıraktım? Zaten sosyal medyada da içime kapanalı çok olmuştu. Bu aralar gerçekten zihnimin böyle bir faaliyete ihtiyacı var. Hem ders çalışacağım saçma bir bahane. Genelde(her zaman değil ama) kitap okuduğum dönemlerle iyi çalıştığım dönemler korele gidiyor. Okuyalım Ayşe Nur, okuyalım. I really need a distraction recently...
·
20 görüntüleme
Okumalısın Ayşe Nur, okumalısın.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.