Ayşe Nur
@buzruhu
Buz: Soğuk, sert, köşeli, varoluşunu sürdüremeyen.
Kapak fotoğrafı: Ankara. İlk karın güzel kokulu sabahı.
Sanat benim içindir.
Stj Dr
1996
19 okur puanı
Nisan 2019 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Bir kitabı okumayı düşünüyor
Okur Takip Önerileri
Daha önce çeşitli nedenlerle yarım bırakılmış ama aslında hem kaliteli hem de kişisel bir nedenle sana hitap eden, görece çok sayfalı kitaba tekrar başlamaya yönelik isteksizlik...
Okuyom ben ya... Okul yani. Kitap okumasak mı napsak :/
Bir kitap okudu
192 syf.
·
Puan vermedi
Psikologa gitmeyi denedim. Her şeyi anlattım. Annemin var olan yokluğunun beni derinden sarstığını, annem tarafından bir nevi terk edildiğimi söyledi. “Geçmişten bugüne gelince anneniz olmaya aday belirlediğiniz bir eş bulmuşsunuz ancak o da sizi terk etmiş. Biliyor musunuz insan aşina olduğu duyguya yapışır. Yani o duygu onu zedelemiş bile olsa güvenilir gelir. Çünkü anneden gelmiş ve aşinasınız. Böyle bir eş seçmeniz onu anne yapmanız ve terk edilmeniz ço cukluğunuzun tekrarı” dedi. Bunu biliyoruz da ne yapacağız, Aslı’yı özledikçe annemi öldürmek istiyorum, diyemedim. Bir sonraki seansta görüşmek ve bir daha asla görüşmemek üze re randevulaştık. Sonra köye döndüm.
Sayfa 166Kitabı okudu
Bana “Senin kadar olmamış bir insan görmedim, beş yaşında kalmışsın. Bir an önce büyüdüğünün farkına varsan iyi edersin, çünkü kimse seni büyütmeyecek. Kimse annelik yapmayacak sana. Anlıyor musun? Ben senin karınım. Annen değil. Karın. Dünya senin etrafında dönmüyor küçük bey!” dediğinde kırk beş yaşındaydım ve o an hatıralarımın arasında annemin çıkıp gelmesini yine de çok isterdim.
Sayfa 160Kitabı okudu
Annem hakkında çok düşündüm. Hep. Çocukken yatağıma yatar ve annemin gelmesini beklerdim. Zaten gelme huyu yoktu. Yani her akşam geliyordu da birkaç akşam gecikmiş değildi. Hiç gelmiyordu. Beni Esma Hanım yatırıyordu yatağa. Sonra büyüdüğüme kanaat getirmiş olmalı, o da gelmez oldu. Sadece akşamları odamın kapısını çalıyor, bir isteğim olup olmadığını soruyordu. Genelde bir isteğim oluyordu. Bu yaştayım ve hâlâ annemi düşünüyorum. Hele şurada, İstanbul’daki yaşantımdan çok uzak olan bu köy evinde yalnız geçirdiğim her gece kapının açılıvermesini ve içeriye annemin girmesini istiyorum. Nasılsın Serdar, dese yeterli gelebilir. Ben ona yine iyiyim derim. İyi değilim ama öyle derim. Sonra ona “Anne beni niye böyle bir insan yaptın?” diyebilmeyi çok isterim. Bu soruyu çok soruyorum hayalimde ve çok cevap veriyorum.
"Ben yapmadım Serdar, sen kendin böyle oldun. Ben sana hiçbir şey yapmadım.”
"Evet anne ben de onu diyorum. Sen bana hiçbir şey yapmadın."
Sayfa 160Kitabı okudu
Doğuştan getirdiğim ve kaplumbağa gibi sırtımda taşıdığım bu kasvetli hal yüzünden hiçbir ideale tutunamadım. Bütün muvaffakiyetlerim can sıkıntısının ürünüdür. Bütün arkadaşlarım profesör oldular, doktorluk bana kâfi geldi. Yeterince süklüm püklüm dolaştıktan sonra çocukluğumun geçtiği, anne babamın ve ablalarımın yaşadığı kasabaya geri döndüm, bir özel hastaneye attım kapağı. Öyle mutsuzdum ki, mümkün olsa anamın rahmine geri dönecektim. Ama olmuyordu. Mecburen bir sabaha uyanıyor, bir akşamı bekliyordum.
Sayfa 137Kitabı okudu
İşsizlik böyle bir şey. Bulduğun işi idareli kullanacaksın. Mesela ben evimi asla bir günde temizlemiyordum. Bir gün süpürüyorsam ertesi gün siliyordum. Sonraki gün lavaboya çamaşır suyu döküyordum. Başka bir gün evi topluyordum. Kuru fasulyeyi, pilavı bile aynı gün yapmıyordum. Yaparsam ertesi güne iş kalmazdı. Bu zaman yönetiminin nasıl bir şey olduğunu işsizler dışında kimse anlayamazdı.
Sayfa 74Kitabı okudu
Bir kitap okudu
312 syf.
·
Puan vermedi
