Bir idam mahkumunun son günü Fransız yazar Victor Hugo'nun kitab, aynı zamanda dünya edebiyatı klasiklerinin önemli eserlerinden birisidir. Bir idam mahkumunun son günü adından da anlaşılacağı üzere idama mahkum edilen bir adamı anlatır. Ölüm makinesi giyotin ile idam edilecektir. Giyotini duymuşsunuzdur. Fransız devriminde Giyotin adında bir doktor tarafından icat edildiğini öğreniyoruz kitapta. Giyotinle infaz o dönemde bir toplumsal olay. Bir şenlik. Dönemin zihniyeti öyle bir zihniyet ki yapılan bu infazlardan zevk alıp alkışlayan, tiyatro izler gibi izlemeye gelen bir topluluk. Ve idamı izlemeye çocuklarıyla birlikte geliyorlar! Düşünsenize bir insanın acı bir şekilde ölümünü, çocuğun ile birlikte izlemek, bunu da normalmiş gibi çocuğuna empoze etmek. İşte böyle bir ortamda Victor Hugo idam cezasının hiçbir faydası olmadığı konusunda halkı bilinçlendirmek için bu kitabı yazmıştır. Ve bu kitapla giyotine, ölümlere çok sert bir tepki göstermiştir aslında Victor Hugo. Benim için kitapta en önemli noktalardan birisi: Victor Hugo kitapta mahkumun suçunu yazmaz. Bence bunun nedeni herhangi bir suça göre değil de tarafsız olarak, suçu konuşmadan idam cezasının sorgulanmasını istemiştir. Hugo kitabın önsözünde idamın yasal olduğu ülkelerde suç oranının azalmadığını, suçların devam ettiğini yani idam gibi bir cezanın bile caydırıcı olmadığını söylüyor. Şimdi ben sormak istiyorum. Suçu ne olursa olsun bir insan, yaşayan bir beden ölmeyi hak eder mi? İdam yasal olabilir mi? Bir insanın cezası ölüm olabilir mi? Yaratıcıya ait olan yok etme gücü bir devletin eline bırakılabilir mi?

Bir İdam Mahkûmunun Son GünüVictor Hugo · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2023122,1bin okunma

·

9 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Elif Çat Özaltun