Otel Gören Defterler Serisinin ikinci kitabı "Yazının Epik Resmi Çekildiği Sırada"yı da okudum. Serinin dört kitabı daha var. Onlar da masamın üzerinde. Eser yazarın otel hallerini anlatıyor. Otel halleri, ama o bizim bildiğimiz hallerden değil. Daha çok yazma mücadelesini, kelimelerle savaşını, ilhamının sözcüklerini, sözcüklerle sohbetini, gürültüden şikayetini, gece vakti sesin fazla eriyikliğini, horlamaları, horlayanın uyuma isteğini, gürültü olmasa da gürültüyü aleminde yaşamasını, her gürültüde sağa sola kaçışan kelimeleri toplama hallerini okuyoruz. Otel odalarında sözcükleri bir araya getirmenin mücadelesini veriyor yazar. Bazen keyfi yerinde, oradan buradan her yerden sözcükler üşüşüyor kaleminin ucuna. Hışırtı hışırtı kağıda dökülüyor. Hani yazar gürültüden çokça şikayetçi ya, sağdan soldan gelen bu kelimelerin gürültüsünden otelin diğer müşterileri de rahatsız oluyor mudur acaba? Hani kağıt hışırtısı. Hani kağıda dökülen kelimeler birbirini ittirerek paldır küldür geliyorlar ya yazarın masasına. Yazarın zihni hep hareketli. Hep bir yerlerde. Kendi Ankara'da ama bir bakıyorsun, Galata Köprüsü'nden Karaköy’e yürüyor. Bir bakıyorsun Maraş’ın gökyüzünü alıp Ankara’ya getiriyor. Bir bakıyorsun Emirgan Çınaraltı diyor. Bir bakıyorsun Erenköy tiren istasyonunda Bostancı tarafına yürüyor, sanki Hicaz demiryolunda yürüyormuş gibi; bir bakıyorsun gerisin geriye Ethemefendi tarafına, bu sefer Saraybosna diyor. Ve de sıkça Kudüs. Dur durak yok zihinde. İşin garibi sizi de götürüyor oralara. Siz de onunlasınız. Otel odaları gizemlidir. Doldur boşalttır. Bugün vardır yarın yoktur. Dünyadır. Gölgeliktir. Alışma, yarın gideceksin. Hiç gitmeyecekmiş gibi benimseme! Misafirsin işte. Dostlukları da sıradan. Zoraki selamlaşma. O da rastlarsan gecenin bir vaktinde koridorda. Otel odaları yalnızlıktır. Gürültüden rahatsızlık, tamam. Ama bazen öyle bir sessizlik olur ki kulakları tırmalar. Nuri Pakdil kadar uzun kalmadım otel odalarında. Ama bu halini bilirim. Sessizlik içerisinde depreşen güvensizlik de oldu mu, gözleriniz tavandan ayrılmaz. Çoğu zaman kapının kolundadır hayal gücünüz. Kudüs yazarın hayatında önemli bir yer tutuyor. Sanki oraları memleketi gibi anlatıyor. Maraş da kitapta çokça geçiyor. Ama neredeyse üç beş sayfa da bir Kudüs. İşyerininin duvarlarında bile Kudüs resmi var. Kudüs resmi altında çalışıyor yazar. Yazmıyor Kudüs’ü yaşıyor sanki. 'Kapıyı açar açmaz, Edebiyatın yerinde, Kudüs resmini görmek, insanın yüreğindeki darlığı açıyor, genişliyor içiniz. Uzun yolculuk düşü, düşünceye yürüyor. Düş yürürken de..." Nuri Pakdil’i okumayan çok şey kaçırır.

Yazının Epik Resmi Çekildiği SıradaNuri Pakdil · Edebiyat Dergisi Yayınları · 201460 okunma

·

18 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Sait Köşk