“Yolculuklar hiç bitmez. Sadece yolcular biter. Hatta bunlar hafızada, anılarda, anlatılarda uzayıp gidebilir. Yolcu sahilde oturup ‘Görecek başka bir şey yok’ dediğinde öyle olmadığını biliyordu. Yolculuğun sonu yalnızca bir başkasının başlangıcıdır. Görülmeyeni görmek, görülmüş olanı tekrar görmek, yazın görülmüş olanı baharda görmek, gece görülmüş olanı gündüz görmek, daha önce yağmur yağan yeri güneş altında, yeşil buğdayı, olgun meyveyi, yer değiştirmiş taşı, orada olmayan gölgeyi görmek gerek. Atılmış adımları tekrarlamak için onlara basa basa ve yanında yeni yollar açmak için geri dönmek gerek. Yolculuğa yeniden başlamak gerek. Her zaman. Yolcu geri dönüyor artık.”