"Ey Türk kanına doymayan Keyhüsrev!.." diye bağırdı. "İşte, başını bir kan tulumuna soktum!.. Şimdi iç bu kanı, doy!..Doy da, öbür dünyaya kana doymuş olarak git!.. Dedem Ulu Alpertunga'nın ve oğlum Karapars'ın öcünü alacağıma yemin etmiştim, bunu da yaptım!..Büyük Tanrı'ya bunun için şükrediyorum!.."
Oradakiler, Karapars'ın ölmüş olduğunu orada, o anda öğrenmiş oldular... Savaşı kazanmanın sevinci yanında, Karapars'ı kaybetmenin ıstırabı yüreklerine yayıldı...
Sonra, yavaş yavaş Sakbaluk yolunu tuttular...
Sayfa 143Kitabı okudu
·
13 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.