Tanışıkları 1915'te başladı. Hepsi de 1910 yılının farklı aylarında doğmuşlardı. Ve hepsi de Bab el- Nasr Mezarlığı'na gömülecekti. İş adamlığını seçen dindar ( kendine müslüman ) Sadık, babasının arzusunun aksine doktorluğu seçmeyip edebî dergide şiirleri yayımlanan Tahir, tembellik ve tutarsızlık timsali Hamada, bütün duygularında zirveyi yaşayan İsmail'in hayatlarını anlatan bir kahraman. Beş arkadaş ergenlik çağlarından 80'li yaşlarına kadar Kuştimur Kahvesi'nde oturup sohbet ederler ve dertleşirler. Eser dört kişinin hayat hikayesini anlatır. Kahraman anlatıcının kendi hayatından hiç söz etmemesi hâkim bakış açısıyla yazılmış algısı oluşturuyor. Eser ne tam olarak kahraman bakış açısı ne de tam olarak hâkim bakış açısıyla yazılmıştır. Bu yazarın bir kusuru mu yoksa yazarın kendine özgü bir tekniği mi, tartışılır. Kişisel görüşüm roman tekniğine uygun bir metin değil. Bir arkadaş grubu biyografisi diyebiliriz. O yüzden kitabı beğenmediğimi söyleyebilirim. Eserde altını çizdiğim cümleler : "Annesinin ya da babasının bir gün öleceğini hiç düşünmemişti. Söylediklerinde yeni bir şey yoktu, yine de ölüm bilinmeyen bir tarihe kadar ertelenmiş bir durum olduğu için kendimizi güvende hissediyorduk. Hepimiz ölüme sözde boyun eğiyorduk ama kalbimizde onu belirsiz bir zamana öteliyorduk." "Toplumsal adalet olmadan demokrasi olmaz." "Çok fazla hedef koyarsan, en önemlisini ıskalarsın." "Ölüm yaklaştığı zaman, dünya zevkleri çürür." "Devrimin çok önemli hedefleri var ama kader onu haydutların ellerine bıraktı." "Her yıkıntının arasında bir iblis gizlidir." "En kötü sürgün kendi memleketinizde hissettiğinizdir."

Kuştimur KahvehanesiNecib Mahfuz · Kırmızı Kedi Yayınevi · 2012264 okunma

·

10 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.