"Benim vatanım çocukluğumdu ve ben büyüdükçe uzaklaştım ondan, uzaklaştıkça da o büyüdü içimde." diyerek kocaman bir cümleyle başlıyor Burhan Sönmez Masumlar'a.
Ülkelerinden kilometrelerce uzakta Türkiyeli Brani Tawo ile İran'lı Feruzeh'in yolları Cambridge'de kesişir. Her ikiside çeşitli nedenlerle ülkelerini terk etmek zorunda kalmış ve yabancısı oldukları bu ülkede varolma sınavı vermektedirler. Sürgünde kader birliği yapan Brani ve Feruzeh kendi geçmişleri ve eski hikayeleri ile birlikte yeni hayatlarında birbirlerine yol arkadaşlığı ederler. Herkesin geçmişinde sakladığı bir sırrı yada işlediği bir günahı vardır.
Bol karakterli bir roman Masumlar. Olayların çoğu acılı, insanlarsa yaralı. Yazar "İnsan insanın sığınağıdır." derken insana olan inancından ve umudundan vazgeçmediğini bir kez daha vurguluyor.
Burhan Sönmez bu romanda da anlatılardan ve masalsı bir dilden faydalanarak, akıcı, sade ve bol diyaloglu bir anlatım ile su gibi akıp giden ama okurken ve kitabı bitirdikten sonrada düşündüren bir roman yazmış.
Haymana'da geçen kısımlarda zamanın siyasi ve sosyal yapısınada bir kesit atan yazar Deniz Gezmiş'e de selam vermeyi unutmamış.
Masumlar bir solukta okunan ama etkisi uzun süren bir kitap.
Keyifle okuyun.
