dilimiz dedikodu yapma aracı olarak
evrilmiştir ve Homo sapiens her şeyden önce sosyal bir hayvandır, sosyal
işbirliği hayatta kalma ve üreme için kritik öneme sahiptir.
Dedikodu sıkça kötülenen ama aslında kalabalık gruplar halinde işbirliği
yapabilmenin de temelini oluşturan bir beceridir. Modern Sapiens'in yaklaşık 70
bin yıl önce edindiği yeni dil becerisi, ona saatlerce dedikodu yapabilme şansı
verdi; kime güvenilebileceğine dair bilgi, küçük grupların daha büyük gruplara
dönüşmesine, dolayısıyla da Sapiens'in daha sıkı ve karmaşık işbirliği yöntemleri
geliştirmesine yol açtı.
Dedikodu teorisi ilk başta şaka gibi gelebilir ama pek çok çalışma bunu
destekliyor. Bugün bile insanlar arasındaki iletişimin büyük bölümü, ister e-
posta ister telefon konuşması veya gazete sütunları olsun, dedikodudan oluşur.
Bu durum bize o kadar doğal gelir ki, sanki dilimiz özellikle bu amaç için
evrimleşmiş gibidir. Yoksa siz tarih profesörlerinin öğlen yemeğinde Birinci
Dünya Savaşının sebeplerini tartıştığını veya nükleer fizikçilerin akademik
konferansların kahve molasında zerreciklerden bahsettiklerini mi
düşünüyorsunuz?