Kimi eserleri yayımlandığı zamandan tamamen bağımsız olarak değerlendirmek kısmen de olsa mümkün. Klasikleri klasik yapan budur diyebiliriz hatta. Suç ve Ceza'yı beğenmeniz için Suç ve Ceza'nın hangi yılda yazıldığını bilmeniz gerekmez örneğin. Ancak özellikle de türünün ilk örneklerinden sayılabilecek eserleri yazıldığı zamandan bağımsız düşünmemek gerekiyor. İshak da böyle bir öykü kitabı. İlk yayımlanışı 1959. Bu ne demek, daha Gabriel Garcia Marquez diye bir yazar ismi duyulmamış demek. Onat Kutlar henüz 23 yaşındayken bu büyülü gerçekçi ve gotik öyküleri kaleme almış. Tasvirler, eğretilemeler durup tekrar okunacak cinsten. Sadece güzel ve farklı olduklarından değil, aynı zamanda takip etmesi zor olabildiğinden. Bu baş döndürücü tasvirlerin içinde kaybolsanız da yazarın çoğunlukla anlatmaya çalıştığı bir şeyler var. Bunu da her bir hikâyede farklı bir şekilde gerçekleştirmeye çalışmış. Horozlar biraz daha standart denebilecek bir açılışken Hadi, Çatı, Kediler ve Dördüncü gibi öyküler kayda değer derecede garip ve okuması keyifli eserler. Tabii bu yeterli olmazdı; mesela Spencer Holst'un yakın zamanda okuduğum Kedilerin Dili'nde de garip ve okuması keyifli öyküler vardı; ama anlatılan doğru dürüst bir şey, ya da daha usturuplu bir tabirle, bir istikamet yoktu. İshak'taki öykülerin, kimileri artık cılız kalsa da, okunurluğunu muhafaza eden en önemli etken öykülerin bir istikamet sahibi olmaları. Bir şeyler anlatmanın keyfine saplanıp da yoldan sapılmıyor; hedefine doğru ilerleyen öyküler var bu kitapta. 2019'dan bu kitaba baktığımızda elbette eksiklikler görebiliriz; mesela Yunus, At Cambazları ve İshak isimli hikâyeleri daha çok acayiplik abideleri olarak değerlendiriyorum; ama yazının başında da dediğim üzere bu kitabı yazıldığı zamanla beraber değerlendirmek ve bu yönden değerini bilmek gerekiyor. Özellikle de Kediler'in.

İshakOnat Kutlar · Yapı Kredi Yayınları · 2019789 okunma

·

26 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Hakan Osman Çaldağ