Dostoyevski tüm insanlığı şeffaf bir şekilde görebilmiş. Dertlerinin asıl kaynağı da bu gerçeklik olsa gerek. Hasta bir adam olmasının tek sebebi her şeyin katı bir gerçeklik olarak yüzüne soğuk soğuk vurması onun ise tüm bunlardan kaçacak bir yer bulamayıp kendine en çokta gerçekliğine saplanmak zorunda kalması çünkü aksinin mümkün olmamasını sağlayan bir perdesiz iç görüyle var olmuş olması gibime geliyor. Bir söz vardı galiba şöyleydi. 'İnsanları tanıyan yalnızlaşır.' Tam da böyle işte insanlar tüm mesele insanlar. Herkes söylediği kadar iyi ise şayet neden bir şeytana ihtiyaç duyuyor insanlar? Çünkü aksi halde söyledikleri kadar iyi olmadıkları ortaya çıkar. İnsan üzerine daha fazla konuşmak fazlasıyla gereksizdir. Neden mi? İnsan çünkü üzerine konuşulacak pekte iyi bir şey bırakmamıştır. Doğa da her şey bir başkası için yaşayıp ölürken insan en çok başkasını öldürür. İnsanları çok severim aslında fazlasıyla komiktir bir çoğu. Bir çoğu da fazlasıyla sıkıcı. Çok az kısmı ise ne olduğu pek az bilinir türdendir. İnsan üzerine bu kadar konuştuğumuz yeter. Biraz da yer altından bahsedelim. Yer altı çağımızın bunalımıdır. 'The walking dead' dizisiyle başlayan bu bunalım kaç sezondur devam etmektedir. Ben aslında yaşamıyorum çok önceden öldüm şimdi de gömülmeyi bekliyorum ruhum zaten mezarda falan gibi söylemler biraz da anlamsız konuşup birtakım dikkat çekmeler falan ama yeraltı takliti kaldırmaz ya öyle yaşarsın o zaman ölüleri anlarsın ya da bu numaraları bırakıp sıradanlığını hiçbir özelliği olmayan biri olduğunu kabul eder kimsenin gelip sen özelsin deyip seni kutsamayacağını öğrenir kabulllenir bununla yaşarsın. Biraz da Bay Dosto anlatsın bize: Ben içi öfkeyle dolu, hasta ve çekilmez bir adamım. Sanıyorum ki, karaciğerimden de bir derdim var. İnanın bana sizin ne düşündüğünüz benim hiç umurumda değil. Değerli okuyucum her şeyi tam anlamıyla algılamak, bir hastalıktır. Biz insan olmak için neden bu kadar kendimizi zorluyoruz? ''Genel bir insan'' denilebilecek, nasıl olduğu belli olmayan bir şey olmaya çalışıyoruz. Gerçekte biz insanlar, ölü doğmuş kişileriz ve çoktandır canlı olmayan babalardan çoğalıyoruz. Bir fırsatını bulsak neredeyse beynimizdeki düşüncelerden doğmayı gerçekleştireceğiz. Bence bu kadarı yeter bir daha 'yeraltı'ndan yazmayı düşünmüyorum. Fakat bu çelişki içindeki hastanın 'notları' burada bitmiyor. O, dayanamadığı için yazmayı sürdürmüştü.Fakat sanıyorum ki biz burada bir yolunu bulup durmalıyız artık.

Yeraltından NotlarFyodor Dostoyevski · Olympia Yayınları · 2017128,6bin okunma

·

49 görüntüleme

Bu yorum görüntülenemiyor

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

SadeceOkur