Bazı insanlar beklentiyle kollarını ardına kadar açarak hayata doğru koşar. Diğerleri hafifçe araladıkları kapılarından dışarıda neler olduğuna şöyle bir göz atar. Bir de kalpleri atmaya devam ettiği halde yaşamdan çoktan vazgeçmiş olanlar vardır. Yorgun, tükenmiş, bitkin ve göçmüş durumdadırlar. Ama onlar da her yeni güne mecburen uyanır ve yorgun ayaklarını sürüye sürüye günleri devirirler. Belki bir değişiklik, hatta bir mucize olmasını ümit ederler ama ellerinden kaçıp giden hayalleri ve kaybolan yılları sırtlarında ağır bir yüktür. Giymesini bildikleri tek zırh budur çünkü.
Alışmışlardır kısacası.
Sayfa 9
·
6 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.