...Keçinin birisi bir gün bağlı olduğu ipi koparmış. İpini koparınca kaçmış, dağlara, bayırlara, ormanlara. Akşama kadar şarkılar söylemiş, sulardan içmiş, dilediği otlardan yemiş. Kendince özgürlüğün tadını çıkarıyormuş. Akşamüzeri hava kararmaya başlamış. Karanlıkla birlikte bizimkinin yüreğinede korku inmiş. Issız ormanda bir ışık aramış. Bir süre sonra karanlığın içinden parlayan 2 ışık görmüş. Fakat bu gördüğü en son ışık olmuş. Zira ışık zannettiği o şey bir kurdun gözleriymiş. Hikayeden de anlaşıldığı gibi ipsiz özgürlük özgürlük değil, esaret ve felaket. Gençlere en büyük özgürlüğün edeple, ahlâkla gelişip yeşereceği anlatılmalı...
Sayfa 189
·
8 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.