Dostum dostum, güzel dostum...
Şöyle diyor şair;
"Ben ahlâkını beğendim, cemalinde gözüm yok."
Ahlâk, cemalin gölgesinde, sonsuz sürgündedir şimdi, hazlardan arta kalan bir tevazu, kendinden üstünlügü reddeden...
Hayata yüreğini sürebilme cesareti gösterebilenler için, umut hep vardır ablacan...
Tahlilin bana Şükrü Erbaş'ın bir şiirini anımsattı...
"seni kendimden tanıdım çocuk;
yüreği sürekli çiğnenen bir yol
gövdesi acılardan acılara köprü…
biraz öfke, biraz umut, çokça onur
olan kendimden.
eğildim öptüm yıkık alnından
uzaktın, kıyamadım sessizliğine
biraz daha dedim içimden, biraz daha;
gün olur, onuru güzel çocuk
acı da yakışır insanın yüreğine."
Kâlbine hürmetle...