At arabasının sesi gecenin karanlığında sessizliğin gürültüsünü yaratıyor. Mahzar kucağında uyurken birden irkiyor ve hem uykulu hem de korkulu gol mavisi gözleri beni buluyor. Ona gözlerime hadi uyu yavrum diyorum. Aylar dörtnala koşarken bildiğim tüm dualar dilimden dökülüyor.
.
.
Evlat,eş,anne,baba,öğretmen,savaşçı..
Tüm bu sıfatları Zeynep Hanım için söylüyorum. Belkide yetersiz bile kalır..
Halkın var olma çabasını,Türk kadınının verdiği mücadeleyi,eğitime olan aşkını ,savaştaki katkılarını hayranlık ile okudum.
Yazarımızın kendi büyük annesinin hayatından uyarlanmış ve bir çok kaynaktan yararlanıp yazılmış bir eser..
Bu yüzden o yılların çaresizliğini, yokluğu,sevgiyi,insan 'a olan aşkı okurken etkilenmemek mümkün değil..
Dönemsel bir eser olmasına rağmen dili çok naif..
Duygu yoğunluğundan dolayı olsa gerek o sokaklarda o telaşa,o sofralara eşlik ettiriyor.
Göğüs kabarttırıyor.
.
Kitaplığıma bir kadın yazar daha kazandırmış olmanın haklı gururunu yaşıyorum
Böylesi zor bir konuyu harmanlamak ciddi emek ister..
.
.
Ha gayret Zeynep . . . ''