Marx'ın cımbızla çekilen sözünün öncesi.
Dinî bunalım, gerçek bir bunalımın (sıkıntının) sembolü ve ona karşı bir protestodur. Din, sosyal baskı altındaki zavallı yaratığın rahatça bir nefes alışı, ruhsuz bir dünyanın ruhudur. O, insanları uyuşturan bir afyondur.
Sayfa 120
··
67 görüntüleme
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.