Sütün bütün pislikleri temizlediğine inanırdım çocukken. Her gizli gizli içtiğim sigara ve içkiden sonra süt içerdim. Annemin beni tanıyabilmesi için ağzımın süt kokmasını isterdim. Eğer benim yüzümden ailemin bir ferdine herhangi bir fiziksel rahatsızlık geldiyse, kendimi bunu öğrendiğim anda öldüreceğime karar verdim. Tek istediğim unutmaktı. Yaptıklarımı, geçmişi, her şeyi. Sevebileceğimi hissediyordum, insanları. Normal bir insan gibi çalışıp para kazanabileceğimi... Sonra umutsuzluk birden gözyaşına dönüşüyordu. Birkaç damla döküyordum, cama sıçrayan. Hayır, diyordum. Hiçbirini bulamayacaksın. Babanı ölmüş, anneni delirmiş, kız kardeşiniyse kaybolmuş bulacaksın, diyordum kendime. Değişemeyeceksin. Her gece birileri uyurken, sen gözlerin açık kâbuslar göreceksin. Öldürdüğün insanların yalvarışlarını, nefeslerinin kesilmesini duyacaksın, diyordum. Ve bu ihtimal, küçümsenmeyecek kadar kalabalık geliyordu üzerime. Gömleğimi çıkarmaya korkuyordum, dövmelerimi göreceğim için. Annem görse kaç saat ağlar diye hesaplamaya çalışıyordum. Süt işe yaramamıştı. Rakı kadar kirletmişti boğazımı ve aklımı...
·
15 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.