Gauguin, Van Gogh ve Rimbaud karşısında açık bir aşağılık duygusuna kapılırım, çünkü onlar yitip gidebildiler. Gauguin kendi kendini sürdüğü o uzak yerde, Van Gogh deliliğinde yitmiş, Rimbaud ise hepsinden daha yitik, çünkü yazmaktan bile vazgeçebilmiş. Şu inancım gittikçe güçleniyor: İnsanın içten olması, kendisi olması için bir şeyin çat diye kırılması gerek.
Sayfa 50
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.