Inge Löhnig'in Komiser Dühnfort serisi şu an 6 kitaptan oluşuyor. Kitabı tamamen raslantıyla, kitabevinde kendime uygun olduğunu düşündüğüm bir kitap ararken buldum, hani bazen kitap bulur ya sizi, bunun gibi birşey oldu. İyi ki öyle olmuş. Çünkü çok iyi yazılmış, çok iyi çevrilmiş, karakterleri oturmuş, tamamına gri, puslu, gerçekçi bir atmosfer yayılmış çok başarılı bir eser okudum. Ne yazık ki 2. kitapla okumaya başlamışım, ilk kitap Sadist'i hemen sipariş verdim. Löhnig'in en büyük başarısının kitabın başından sonuna dek hissedilen karakter yaklaşımı olduğunu düşünüyorum: bu karakterlerin içi mümkün olduğunca doldurulmaya çalışılmış, her birinin mümkün olduğunca gerçek hissi vermesi için çaba harcanmış belli ki. Yazar bu çabasının karşılığını alıyor. Kitaptaki atmosfer etkileyici: çoğunlukla gri, puslu bir hava ; ancak bu, sıkışıp kalmış Komiser Dühnfort karakterinin ruh haline ve arayışına da çok güzel oturan bir atmosfer. Kitap boyunca yaşanan olaylar bizi kan ve gerilim sahneleri yaşamak yerine karakterlerin psikolojik gerilimleri, sıkışmalarına odaklıyor. Böylece insan psikolojisi üzerine dikkat çeken ve bunun yıkıcı ilişkilerle bağlantısı üzerine bizi düşündüren bir eserle karşı karşıya kalmış oluyoruz. İstismarın genelde alışık olduğumuz türlerinin dışında doğal, normal ilişkiler içerisinde insan ruhunu nasıl yıpratabileceğini çok güzel gösteriyor kitap: bazen en yakınlarımız bizi en çok istismar edenler, hırpalayanlar oluyor. Bu istismar her zaman cinsel bir talepten de kaynaklanmıyor üstelik. Burada Komiser Dühnfort'un aile kurma özlemi, kendi aile bireyleriyle yaşadığı üzücü sorunlarla cinayet olayını yaşayan aile üyelerinin aile algısının dağılışı veya bunları onarmaya çalışması üzerinden farklı noktalardan bakmaya çağrılıyoruz. Dört dörtlük bir eser olarak Ruh Cambazı'nı kütüphaneme ve hafızama yerleştirdim. Herkese öneririm.

Ruh Cambazıİnge Löhnig · Pegasus · 201518 okunma

·

105 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Cem