Her hikaye başladığı yerde bitiyor sanırım. Yola çıkış hikayemiz ne kadar heyecanlandırıyorsa bizleri bazen sona yaklaştığımızı bilmek acıda olsa bize tebessüm ettiriyor.. Yazarımız kelimeleri ilmek ilmek küçük naif dokunuşlarla uc uca eklemiş ki kitaba ne zaman başladım ne zaman bitti bilmiyorum. Kaleminizin daha da kuvvetlenmesi ve bu yolda huzurla yürümeniz dileğiyle. Bu alıntının bende ki yeri ayrıdır. Gökyüzüne bakabilen şanslı insanlar iyi ki var. “Bir yerde okumuştum. Mesela şu an bize ışığını veren yıldız, belki de milyonlarca yıl önce sönmüş olabilirmiş. Ama dünya ile arasındaki mesafe sayesinde ışığı buraya yeni geliyormuş.” Başımı kaldırıp ona baktım. “Beni oradaki herhangi bir yıldız gibi düşün. Ben gitsem bile yani öl…” Bir an duraksayıp tekrar devam ettim. “Ben ölsem bile benim ışığım, seni hep aydınlatacak Asaf!” “O zaman beni orada bekle olur mu? Yıldızların ardındaki dünyada buluşalım seninle… Söz ver.” “Bekleyeceğim Asaf, söz…”

En Güzel DerdimTuğçe Agdoğan · Luna Yayınları · 20196 okunma

·

3 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Betül