"Bu benim vasiyetimdir. Canım annecim! Senden benim güzel gülüşlerimi hatırlamanı ve yatağımı olduğu gibi bırakmanı istiyorum. Ve sen ablacığım! Arkadaşlarıma de ki : 'O açlıktan öldü...' Ve sen abiciğim! Üzülme, ama, ikimiz birlikte, ' Biz açız!' dediğimizi hatırla. Ey Ölüm meleği! Acele et ve ruhumu al ki artık cennette yemek yiyeyim. Ben çok açım. Ve ey ailem! Benim için korkmayın. Ben sizin yerinize de cennette yiyebildiğim kadar çok yiyeceğim."
Suriyeli mülteci bir kız cocuğun vasiyeti.
Kitap, kültür, edebiyat paylaşmak varken neden bu diyenler olacaktır.
Bu yazı, benim nezdimde toplumcu gerçekçilik akımının en önemli eseri olarak kalacaktır.
·
5 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.