#Dip
Çoğu zaman bir şarkıda bulur insan kendini, ruh halini, içinde bilinen ama kimsenin göremediği yalnızlığını... Bir kitapta nadir rastlanır kanımca, ararsın içindeki buhranı körükleyecek satırlar ve bulduğunda sıkıca sarılırsın kelimelere, harflere, noktaya,virgüle.. Kaçarsın eşyadan, insandan da bir kitabın sayfalarında kuytu yer ararsın kendine. İşte tam da böylesi bir durumu gerçekleştirdiğim bir kitap oldu benim için... Velhasıl “Dip” yolculuğumun başucu kitaplarından oldu.
Hayatımızdan çıkıp gidenler’i affetmek belki mümkün ama kaçıp gidenler.. ne zor onları affetmek.Adı her ne olursa olsun! Baba, Anne, Kardeş, Sevgili, Eş... ve yanımızda olanlardır aslında hayatı anlamlı kılan.. Lola mesela.! Ya da hiç tanımadığın ama zor zamanlarında hep karşılaştığın bir yabancı.. bir selamıyla gününü neşelendiren bir dost.! Tüm bunlardan yoksun hissettiğindeyse kendini Şeytanın o alımlı fısıltısını duymak ve kapılmamak için köşe bucak kaçmaların yorgunluğu... Bir kafesteyiz senin deyiminle 
Tarık Tufan fakat kafesin tahtaları sapasağlam ne yazık ki..
·
194 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.