Faruk Duman'ın son eseri ve ikinci başyapıtı Kaptan Kanca, bir yıl önce basılan ve hem Orhan Kemal hem de Cevdet Kudret en iyi roman ödülü alan Sus Barbatus!'un bıraktığı yerden devam ediyor: kar, ovalar, hayvanlar, çakallar, kurtlar ve her yer, her yanımız orman; hem dil, hem orman. Bir Faruk Duman kitabı okumaya başlayan bir okurun eline yüzüne, gözüne değecek ilk şey bu ormanın yaprakları olacaktır: bu yapraklar, kökleri toprakta sürünen, direnen bir ağacın eline dönüşmüştür; çakal patilerinin odada bıraktığı izler, ya da bir kırlangıç sesi olmuştur, ya da uykulu bir ayının ormanda yürüyüşüne polis ve asker sesleri, ve KAPTAN KANCA'nın ya da JULİA'nın sözleri de karışır burada. Artvin'de avcılardan dinlediği hikâyelerden sonra bütün o geniş, uçsuz bucaksız, derinlemesine ya da sığ, engebeli ve düz akan topraklarda bir anlatı ovası gören yazar, bunca yılın edebi yetkinliğiyle bir kez daha dilini kıvrak, kıpır kıpır anlatmak için kullanıyor ve bütün Faruk Duman edebiyatı içerisinde ilk kez böylesine yalın, sade, hakikaten berrak bir dille yazarın seneler boyunca kurmaya çalıştığı kendi özel dilini, cümle dizimini de en etkileyici haliyle karşımıza getiriyor: doğaya, ormana, hayvanlara, yaşamaya ve ölmeye dair bu güzellemenin, edebiyat güzelliğinin hakiki tadını almak için kesinlikle yazarın öncelikle diğer eserleri okunmalı ve yazarın son eserinde seçtiği sadeliğin tadı öyle çıkarılmalı, çünkü ilk kez bu eseriyle Faruk Duman okuyan bir okur yazarın dil ormanı hakkında yanlış izlenimlere kapılabilir. Kaptan Kanca'da senelerce sürmüş orman gezilerimizin, pars izlerinin kötü niyetli avcıların dolaşmalarına karıştığı zamanların ardından bütün soğuğuna, bütün kötü niyetlilere, yanlış anlamalara rağmen ormanın artık berrak, aydınlık, açık seçik belirişini görüyoruz. Belki de biz artık, hakikaten bu ormanda yaşıyoruz. Bu ormanda: dilin böylesine akabildiği, kurabildiği, durup yeniden başlayabildiği bu yerde. Benim için sadece Cortazar'da görebildiğim bir hayret duygusuyla, bu akıp giden, bu sakin ve bu çağlayan dil, Faruk Duman'ın dili, bize bu ormanda yaşadığımızı anlatıyor. Parslar, kırlangıçlar, yapraklar ve ağaçlar, biz hepimiz bu ormana aitiz. Ve burası, hakikaten bizim evimiz. Bu orman. Ve bu dil. Kaptan Kanca'yı bütün edebiyat severlere öneriyorum. MUTLAKA.

Kaptan Kanca’nın Bir Macerası ve Öbür Yeni ÖykülerFaruk Duman · Yapı Kredi Yayınları · 201930 okunma

··

88 görüntüleme

Hüseyin T.

@husetoke ·

16 Kasım 2019 20:22

Yazarı ilk kez duydum, araştıracağım, teşekkürler.

Cem

@Rogojin ·

16 Kasım 2019 20:48

İyi okumalar....

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.