Rasim Özdenörenin yazdığı tek roman olan Gül Yetiştiren Adam'ı ilk kez lisede okuduğumda elli yıl protesto için kendisini eve kapatan bir dervisin gercek dünyaya gözlerini açışını okuduğumu sanirdim. Dün gece kitabı yıllar sonra tekrar elime aldığımda gördüm ki biz varız o romanda. yıllar sonra elime tekrar alıp bir kıyas oluşturmayı bekliyorum
