Merhaba ben Kartal . Köyde büyüdüm. Yeni nüfus, bir babanın eline bakıyoruz. Ne tarlaya ektiğimizin ne se bostana diktiğimizin karşılığını alabiliyoruz. Bizim ne sizin gibi 3-4 takım elbise ne de Çifter Çifter ayakkabı almaya gücümüz yok. Öğlende bir tabak yemek yiyecek harçlığımız var. Kantinden tost, simit almaya paramız yok. Ama onurumuz ve insanlara saygımız var. Merhaba ben Kartal bu benim hikayem... . . Mühürdağ köyünde doğup büyüyen Kartal’ın son bölüme kadar kendi ağzından hayat hikayesi.. Zorlukla geçen okul hayatı , dönemin siyasi karışıklığından dolayı haksız yere hapis yatması, ailesindeki büyük sır ve o büyük aşkı... Gelinciği, Eylül’ü ... Eylülüne kavuştuktan sonra askerlik hayatı ve ölümü ... Ölümlerin en acısı, en yürek yakanı ... Bir gelincik kızılıydı o.. Şimdi de Eylül’ün yüreğinde kanayan Gelincik kırmızısı... . . Gerçek bir hikaye ... O kadar gerçek ki son 10 sayfasında ağlamadan edemedim. ( Zaten sulu gözüm deldi geçti beni ) İyi ki kesişti yollarımız . İyi ki Birol Bey’in cesur kalemiyle tanıştım. . . Anadolu diyorlar ya doğrudur. Ana gerçekten dolu. Ana-dolu. Ana öfke dolu, ana hırs dolu, ana nefret dolu, ana acı dolu, ana kusacak artık gördüğü leş yiyenlerden ötürü, ana haykıracak küfrünü hak edenin suratına, tükürecek ya da yüzüne yüzüne; şerefsizin , pezevengin, hırsızın,soysuzun,umursuzun... Ana gerçekten dolu.. Yurduna can verecek kadar asil ve onurlu . Ana yar, ana yaren ama ana dert yüklü.. Onun can doğradığı ekmeğine biriler kan doğruyor. Bu yüzden Ana-dolu. Kim yarattı ise o öldürsün ey insan. Sen neden katil mührünü , cani mührünü vurdurursun alnına? Ne toprak senin ne ten senin ne de can senin. Emanetçisin sen.Başkaları da emanetçi. Emanete ihanet olmaz. Topraktan ten emanet. Rahman’dan can emanet.

Gelincik KızılıBirol Yıldız Hatipoğlu · Arsine Yayıncılık · 201911 okunma

·

4 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Gizem