Stefan Zweig esir düşen bir adamın yapılan işkencelere karşı kendi kendine satranç oynayarak katlandığını anlatan bir uzun hikaye.
Satranç, bu kitabı okuduktan sonra benim için bir oyun değil strateji, ileriyi görme, plan yapma, tartma ve en önemlisi de aslında hayatın siyah beyaz karelere bölünmüş somut halidir bence. Karakterleri okadar iyi ve başarılı bir şekilde anlatmış ki kitabı okurken her karakterin psikolojisini ayrı ayrı yaşıyor insan.
Malesef ki yazar bu kitabını yazdıktan sonra
Dünya Savaşı zamanında Avrupa' nın durumuna olan üzüntüsünden dolayı eşiyle birlikte intihar etmiş.. Keşke ihtihar etmeseymiş keşke bu Dünya'ya daha çok şaheser bıraksaymış diyor insan... Okunması gereken bir kitap tavsiye ederim.