Ve nihayet Nuri Pakdil’in Otel Gören Defterler Serisi’nin altıncı ve son kitabı Yazmak Bir Mucize’yi de okudum. İşte altını çizdiğim satırlar: Ve bakarbakmaz, bunalımı o anlık da olsa, insanın içinden çıkarıp yere çarpan şu Kutsal Atlas: Gökyüzü. Bazen, çok mu çok mütevazı da olur, kolunuza girer, konuşa konuşa yürürsünüz Gökyüzü’yle. * Bir deli hayalet: Sükûnetsizlik. Bunu da ancak, Sükûnetsizliğe mahkum olan duyar, görür, işitir. * Gezme-Görme: Bu, benim içimdeki çınarın anlatılışı demektir: Dalları bütün yeryüzünü işaret eden. * Hayat: Hem yürünülen yoldur, hem taşınan dağ. Ağlar atmaktır sulara bu da. Daha çile. Çilek gibi kızarmamalı: Pişe pişe: Ne pişerse tavada. * Şükretmek de, insanın bitimsiz bir hazinesi, iyi ki. * Somutlaştırılması mümkün olmayan, ne ki her ânınızı, her molekülünüzü kaplamış şey: Sessizliksizlik. * Dil, yazarının cazibesidir. Çekiç ve kalem. * Her şey eksilebilirdi insanda; ama, vicdan asla! * Devrimci Yürüyüş; sabrın, dayanma gücünün, insanın içinde devrim kürü yapa yapa ilerlemesidir. * İstanbul: Bakıldıkça, düşünüldükçe derinleşen bir gökyüzüdür. * Kanayan Güldür Kalbimde Ortadoğu. * Âmentü ne kadar çok tekrarlanabilirse, insan vicdanına diriliş ateşleri daha harlı, daha cüsseli dokunmaya, o vicdan sahibini dinamikleştirmeye başlar. * Dağ sallansa da insan sallanmamalı. * Yarış, kulakları dik atla kazanılabilir. Bu kâinat bunun için zaten yaşanmaya değer ya! * Her işimde tanık tutmaya çalışırım: Benim tanığım daima sabır. * Bütün yollar Küdüs’ten Mekke’ye Çıkar. * İnsanın kendi kalbine yaklaşması harflerle daha kolaydır. Zor olan, birinci kelimeden sonraki kelimeyi yazabilmek. En zor şey yazıda. * Ey İnsan, şunu unutmayacaksın: Direnişini bilincinde zula ederken taşıyacaksın; vicdanla besleniyorsa eğer direnişin.

Yazmak Bir MucizeNuri Pakdil · Edebiyat Dergisi Yayınları · 201175 okunma

·

32 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Sait Köşk