Çocuk olmak ne kadar güzel diye geçirdi kafasından. Hem sorumluluk taşımamak, kararları başkalarına bırakmak, düşündüğünü söyleyebilmek. Ve her şeyden önce kalbiyle gülebilmek. Bu ne yazık ki yalnızca çocukken tadına varılan bir doyum. Daha sonra kalpten gülebilecek yüzde yüzlük o saflığı ve o güzelliği yitiriyor insan.
Sayfa 217Kitabı okudu
·
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.