Stefan Zweıg'in dediği şekliyle: "Sanki bir ateşin içine düşmüştüm." Bu kitabı okumaya başladığımda bana hissettirdiği duyguyu yine yazarın kendisi tarif etmiş. Bir solukta okudum diyemeyeceğim. Fakat bu olumsuzluk anlamında değil. Bilakis bilinmediğini ısrarla ifade eden kadını bilerek ve tanıyarak okumak isteyişimden... Herkes hatırlanmayı hak eder! Hikayedeki gelgeç sevdalara yelken açmış R. karakteri istemeyerek bir öfke doğuruyor insanda. Hatta hikayenin içine girip, onca kendinden, sevgisinden, zamanından, duygularından fedakarlık yapan kadına karşı kayıtsız olan adama haddini bildirmek istiyor insan. Küçük bir kızın kendinden farklı gördüğü, kendi serkeş ve varoş yaşayışıyla kıyasladığı bir yazara hayranlığıyla başlıyor aslında herşey. O'nun eşyaları farklı, hatta kitaplarının cildi farklı. Hizmetçisi var. Onda olmayan herşeyin R. denen adamda devleşmesi... Belki adı aşk, belki de sadece bir tutkudan ibaret. Veyahut ulaşamamanın verdiği duyguyla saplantı da denilebilecek cinsten anlatılanlar. Adını okuyunca siz koyun. İnanıyorum ki; bir çok okur bu, kısa ve özlü hikayeden kendine düşen payı alacaktır. Belki bizim de sıradan gördüğümüz insanlar var hayatımızda? Bir çok cümle insanın yüzüne tokat gibi iniyor adeta. Ya hatırlanmayışlarımızın sayısını unutuşumuz? Kimbilir kaç defa unutulduk kimler kimler tarafından. Sonra, Yazar yalnızlık hissine de şiddetle vurgu yapmış. Ve kişinin stayüsüyle özgüven duygusunun arasındaki ilişkiyi de gözler önüne sermiş. Okuduğum her cümlede yüreğimin matkapla delindiğini söylesem abartmış olmayacağım. Eğer sizin de geçmişte hata yapıp pişmanlık duymadığınız bir anınız varsa, ya da size karşı yapılmış haksızlıklar olduğunu düşünüyorsanız bu kitap tam da size göre. Yüzleşmek için iyi bir fırsat. Yine uyanış için bir ışık tutuyor okura. Size her anlamda derin duygular hissettirecek. Bi kitapçıya gidip ilk alacağınız kitaplardan biri olmasını şiddetle tavsiye etmekle beraber hediye edilebilecek de bir kitap. Şimdiden okumaya niyet edenlere iyi okumalar diliyor ve incelememi yine kitaptan şu sarsıcı cümlelerle bitirmek istiyorum: Sen, beni asla, asla tanımayan, bir su birikintisinin yanından geçercesine yanımdan geçip giden, bir taşa basarcasına üstüme basan, hep, ama hep yoluna devam eden ve beni sonsuz bekleyiş içerisinde bırakan sen, kimsin ki benim için?

Bilinmeyen Bir Kadının MektubuStefan Zweig · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2022224,1bin okunma

··

20 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Mona Roza