Her geçen günüm, bir önceki günümü aratır oldu. Ne yaptıklarıma kefil olabiliyorum nede kabullenebiliyorum,öylece muallakta yaşayıp duruyorum. Boşluk desen boşluk değil, bir sancı bir serzeniş birikiyor içimde ama kısık ve cılız sesle,belki yıllar bulur sesin çıkması. hayırlısı