Grangé severek okuduğum yazarlardandır. Yalnız Kaiken daha önce okuduğum kitaplarındaki hazzı vermedi. Kitabın başında komiserin peşinden koştuğu katilden çok daha mistik bir hikâye beklerken olaylar havada kaldı. Cinayetleri nerede nasıl ne amaçla yaptığı okuyucuya aktarılmayan bir mektupta belirtildi. Cinayetlerin altı yeterince doldurulmamış bana göre. İlk iki bölüm bu koşturmaca içinde geçerken son bölüm ve bence tek heyecanlı bölüm tamamen ayrı bi olay etrafında dönmeye başlıyor. Grangé asıl karakterini burada gösteriyor zira gerilimin zirve yaptığı yerde ters köşe yapıp odağı başka birine çekiyor. Bir ara Fifi'den bile şüphelenir oldum:) Sonuç olarak kitap adını ve Grangé tarzının hakkını sadece son bölümde verdi diyebilirim. Keyifli okumalar dilerim.