Söz, akşamüstleri insanı ısıran tatarcıktan başka bir şey değildir. Sözler insana, tatarcıklar gibi eziyet eder, mezarına değin kovalarlar onu. Ama mezardan öteye de gidemezler... Şimdi, sözlerin insanı artık ısıramayacağı yeri geçtim, hava duru, söylenecek bir söz yok, kendi derimin içinde yapayalnızım;kendi derimin içinde, yani olanca mülkümün sınırları arasında...
Sayfa 34Kitabı okudu
·
1 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.