Goethe'nin dolu dolu BEN'İ ne kadar güzel ve meşru gelir! O, tabiatla saf ilişkinin BEN 'idir. Tabiat ona teslim olmuştur ve onunla kesintisiz olarak konuşur;ona gizemlerini açıklar ve yine de gizemini kaybetmez. BEN ona inanır ve güle : "İŞTE o, SEN' dir" der- ve hemen, gül ile aynı gerçekliği paylaşır. Bu sebeple, o tekrar kendine döndüğünde, gerçeklik ruhu onunla kalır, güneşle kendı benzerliğini hatırlatan güneşin hayali, kutsal göze takılır ve unsurların dostluğu, ÖLÜMÜN VE YENİDEN DOĞUŞUN SUKUNETİNDE, insana refakat eder....
Sayfa 135 - Kopernik
·
25 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.