Gönderi
Kitap, doğduğu andan itibaren çocukları birey olarak kabul etmek, yönlendirmemek ve bu sayede kendi olmasına müsade etmek; sizden çıkan 'yeni biri'nin sizin kopyanız değil sizden ayrı bir kişilik olduğunu kabul etmek, buna saygı göstermek ve yol vermek gerektiği üzerinde duruyor. Çocuklarının iyiliği için yapılan şeylerin aslında onlara fayda sağlamadığı, "onun iyiliği için" in altına sığınmamak gerektiği ancak toplumun bunu desteklemediğinden bahsediyor yazar. Toplum her halükarda anneyi haklı bulur, her zaman annenin yaptığının doğru olduğunu düşünür ve anneyi savunur, çocuğu(n acısını, derdini) görmezden gelir, der.
Kitapta yazar, farklı kitaplardan bolca alıntıyla düşüncelerini destekliyor. Dini inançlarla ilgili bağlantılar kurması her ne kadar saygı gösteriyorsa da bi yerde itici olabiliyor. Çünkü iman biraz da hissiyatla ilgilidir, o hissiyata sahip olduğunuz ölçüde bir şeyleri anlamlandırabilirsiniz. Ancak genel olarak kitabı beğendim. Altı çizilesi çok fazla cümle var.
Hem kendi çocukluğunu anlamak hem çocuğuyla ilişkisini düzenlemek isteyenler için şiddetle tavsiye ediyorum.
·
3 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.