- Yolculuğum iyice yabancılaştığım kendi içime doğruydu.
Yalnızlığımı yenip asla yalnız olmadığımı anlayışlarım başlamıştı..
- İhyâ benim yangınlarımdı, kırılmışlıklarım ve çağa baş kaldırışımdı aslında.
Bir bakıma onunla birlikte kendimi yazıyordum. Afetlerimi karşılaştığım tehlikeleri, zirvelerin zirvesindeyken yıkılmışlıklarımı ve âlimlerden yana hayal kırıklıklarımı kaleme alıyordum.
Şöhret dediğim benim şöhretimdi,
mal sevgisi benim mal sevgimdi,
riya ve kibir farkında olmadan büyüttüğüm kendi kalbimin putlarıydı.
Çünkü ben aslında İhyâ’mda kendimi yazıyordum.