Mevsimin o ilk soba yakılışı. Bir ayin. Bilmiyorum dindar bir zerdüştçü kadar büyük bir haz mı alırdım ne... o ilk alevler... o tıkırtılar. Çıtırtılar. Mest olurdum. Sanki evin yazdan bu yana duran kalbi yeniden çalıştırılıyor. Duvarlar dahi ısınır. Karanlık pencerenin camı buğulanır. Camlarda yağmur hızlanıyor. Artık iyice ısınmış küçücük odanın hala serin köşelerine çekilenilirsin. Parmağınla buğulara mevsimin o ilk şekli... 
Hasan Hüseyin Korkmazgil
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.