Ne çok seviyorlardı yaşlı adamı...
Yaşlı adam, yine eskisi gibi evine kapandı, kabuğuna çekildi. Artık oğulları, kızları, torunları, eski karısı, yakın ve uzak akrabaları, dostları, arkadaşları, tanışları, hepsi, hepsi rahattı ve artık hiçbiri yaşlı adamı arayıp sormuyor, evine uğramıyor, ona mektup yazmıyor, kart göndermiyordu. Çünkü artık onu mutlu olmaktan kurtarıp kendileri de rahata kavuşmuşlardı. İşte o zaman yaşlı adam, gerçekten de yaşlanmış olduğunu anladı; yetmiş yılda yaşlanmamış ama bu iki ayda yetmiş yıl birden yaşlanmıştı...
Sayfa 125 - ADAM YAYINCILIK
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.