"İnsanlar yalnız değillermiş gibi yapıyorlar; çünkü her zaman yalnızlar." Thomas Bernhard
Bir maskeyle yaşama telaşı var. Kalabalıklarda başkası olma halleri günden güne artıyor. Kendini gizlemek, kendini kalabalık ve farklı göstermek bu çağın bir kanseri. İlacı bulunamayan bir veba. Bulaşıyor, bulaşıyoruz, bulaştırıyorlar. Yalnızlığımızı açıklayamıyoruz, sorunların çözümünü gösteremiyoruz. Aynalar, garip aynalar! Onlara her baktıkça daha çok kandırıyoruz kendimizi. Farklı biriymiş gibi, görmezden gelir gibi.
Ama görünüyor. Uzaktan olmasa da yakundan görünüyor. Bir bakışta, dalışta ve duygularda. Her ne kadar gizlesek de, gözüküyor o... Neden saklar insan bunu? Neden kalabalıkların verdiği sahte mutluluğu asil bir yalnızlığa değişir?
O derin yalnızlığın içinde nelerin gizli olduğunu anlamak için günlerini vermesi gereken insan, kalabalıkların ona ne vermeyeceğini anlayamadı.
Roller, tiyatrolar, oyunlar...
Hepsinin sonunda yalnızdır insan.
Gerisi muamma.
Sayfa 72 - Destek Yayınları
·
1 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.