YAZGINI SEÇ YAZGINI SEV Yaklaşık bundan 5 ay önce de okuduğum kitap olan Nietzche Ağladığında beni her defasında derinden etkiliyor.İçerisindeki sözleriyle,verilmek istenen mesajla insanı hemencecik kendine bağlayıveriyor. Friedrich Nietzsche:Ümitsizliğin ve yalnızlığın adamı.Tanrı'yı öldüreli uzun zaman oldu.İhanetler onu neredeyse sanrılı olan yalnızlığa itivermiş durumda.Bir de sağlık sorunları peşini bırakmıyor tabii.Şiddetli baş ağrıları,mide bulantıları,geceleri iki-üç defa çamaşırlarını değiştirmesini gerektiren terlemeleri,görme problemleri ve daha birçok şey..Gitmediği doktor kalmamış Nietzsche'nin ve bir kez daha umudu kesmiş iken Dr.Breuer ile tanışır ve aralarında karşılıklı doktor-hasta ilişkisi oluşur. Lou-Salome:Küstahça tavrıyla Dr.Breuer ile ilk buluşmasında emirler yağdırarak Nietzsche'yi iyileştirmesini ister.Bağımsız,özgür bir kadın Lou-salome aynı zamanda kendisi Nietzsche'nin biricik sevgilisi.Ama aralarındaki ilişki oldukça üzünç verici. Dr.Breuer:En iyi doktorlar arasında yer edinmiş bir kişilik,eşine eskisi kadar bağlı değil,eşini ve beş çocuğunu öylece bırakıp hastası olan Bertha -Anna O.- ile kaçma düşüncesi bir türlü peşini bırakmaz,bir de cinsellik konusu da öyle.Lou-Salome'nin küstahça tavrına pek sinir olur olmasında ama bu güzel kadını kırmak istemez ve işbirliği yaparlar gizlice.Nietzsche'den gizli saklı olurken bunlar daha sonra Salome'den gizlice yürür bu olaylar.Nietzsche'ye doktorluk yapmayı çalışırken bir yandan da hastasıdır kendisi. Kahramanlarımızı tanıdığımıza göre olayı kısaca özet geçebiliriz.Salome Nietzsche'nin haberi olmadan Breuer ile anlaşma yapar ve tedavi etmesini sağlar.Daha sonraları bu iş Nietzsche'den gizli olurken bu sefer Lou-Salome'ye bilgi verilmeksizin devam eder.Nietzsche'yi tedavi etmeye çalışan doktorumuz bu sefer Nietzsche'nin düşüncelerinin etkisinde kalarak hasta kendisi olur.Şimdi her ikisi de birer hasta ve doktordur,birbirlerine yardım etmek isterler ve aralarında sıkı bi dostluk oluşur. Fakat bir şey unutulmuştur.Daha kendimiz kendimize yardım edemezken bir başkasına yardım ederek kendi sorunlarımızdan kurtulabileceğimizi sanıyoruz.Hastanın da doktorun da kendimiz olduğumuzu unutuyor hep başkalarında çözümü arıyoruz.Bizi biz yaptığını sandığımız şeyleri hayatımızdan söküp atmak yerine öylece onlarla yaşamayı kabul etmiş ve ümitsizlik içinde yaşayan birer bireyler haline geliyoruz.bize sıkıntı veren durumların için onsuz yapamam duygusunun önüne geçmiyoruz.Aslında bu yanılgıdan kurtulmanın bir yolunu bilip bize ne denli zarar verdiğini farkında olduğumuz hâlde bu konuda bir şey yapmamak sadece mevcut durumdan yakınmak ümitsizliğe kapılmak en büyük sorunlardan.Karşı taraf-yardım etmeye çalıştığımız kişi- da bizle aynı durumu paylaşıyorsa ona tavsiye versek de kendimiz o durumdan çıkamıyoruz.Bu diğer taraf için de geçerlidir dönüp dolaşıp aynı yere yani aslında hastanın biz olup yine doktorun da biz olduğunu unutmamamız gerektiğini kavrıyoruz. Ufak bir not:Bu kitaptaki kimi olaylar gerçek iken kimi olaylar yazarın hayal dünyasına aittir kitabın en son bölümünde detaylı açıklama vardır :)

Nietzsche AğladığındaIrvin D. Yalom · Ayrıntı Yayınları · 202352,7bin okunma

·

7 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

moira